Je mag niet klagen

Waarom schuurt je leven zo? Aan de ene kant wil je alles goed doen en aan de andere kant ben je er helemaal klaar mee. Je probeert het iedereen naar de zin te maken. Aanpassen aan wat je denkt dat er van je verwacht wordt is een tweede natuur geworden. Je bent nooit echt helemaal jezelf. Iedereen om je heen tevreden houden en er voor zorgen dat ze je leuk, slim, knap en aardig vinden is een dagtaak. Oké, je moet toegeven dat er dagen zijn dat het best lekker gaat en je alles onder controle hebt. Maar de dagen dat het niet gaat zijn ook meteen heftig. Je bent dan boos, verdrietig, teleurgesteld en vooral heel moe. Is dit het nou? Blijft het altijd zo? Toch zet je altijd weer je schouders eronder en ga je door. Opgeven is geen optie. En waarom zou je klagen, er zijn mensen die het veel zwaarder hebben. Stoppen met aanstellen en weer doorgaan. De motto’s niet klagen maar dragen en opgeven is geen optie zijn je op het lijf geschreven.

Dat zelfvertrouwen is ver te zoeken

Wanneer ze naar je kijken zien ze een vrouw die een leuk leven, een leuk huis, leuk gezin en een leuke baan heeft. Van de buitenkant ziet het er perfect voor elkaar uit. Bij jou is niks aan de hand, er is niks te klagen, toch? Wat je vooral niet doet is zeggen wat je echt voelt of wat je er vindt. Wat zouden anderen er wel niet van vinden? Wanneer je ze vertelt dat je aan alles twijfelt en aan jezelf nog wel het meest. Dan maar liever de schone schijn ophouden, een lach op je gezicht plakken en doorgaan. Dat zelfvertrouwen wat iedereen aan de buitenkant ziet, dat is aan de binnenkant ver te zoeken.

Gaat dit over jou?

Je onzekerheid verbloem je met een grote dosis humor. Vooral in zelfspot ben je een ster. Je kan beter een grapje maken dan laten zien dat je onzeker bent. Alleen op de bank of ’s avonds in bed helpt de humor niet om je verdriet en teleurstelling weg te halen. Dan staat je hoofd aan en gaan de gedachten met je aan de haal. De beren op de weg zijn groot en gevaarlijk. Je piekert je suf over dingen die nog moeten komen en wat er zou kunnen gebeuren. Als het maar niet fout gaat. Soms zo heftig dat je er ’s nachts wakker van ligt en overdag met een knallende koppijn rondloopt. Het vertrouwen in wat je kan en wie je bent is op zo’n dag helemaal ver te zoeken.
Je bent de laatste die fouten maakt, dat gaat je niet gebeuren. Al moet je het 100 keer overdoen en controleren. Het moet gewoon perfect zijn. Je hebt al jong geleerd dat je met hard werken en goed je best doen veel voor elkaar kan krijgen. De laatste tijd merk je dat anderen zich beginnen te ergeren aan je gedrag en zelf heb je door dat je humeur er niet beter op wordt. Dat geen fouten mogen maken begint wel een ding te worden. Bij het idee dat je een fout mag maken voel je de paniek omhoog komen.
Doordat je graag wilt dat alles goed gaat zorg je ervoor dat alles onder controle is. Alles beter dan dingen aan het toeval overlaten of erger nog uit handen geven. Dan weet je niet wat er gaat gebeuren. Als je het zelf doet weet je dat hoe en dat het gebeurt. Je hebt een lat die torenhoog ligt en verwacht niets meer dan perfectie van jezelf. Door dat je veel van jezelf verwacht heb je veel bereikt en kan je laten zien dat je het kan.
Fouten maken betekent anderen teleurstellen. En dat is precies wat je probeert te voorkomen. Wel zo fijn omdat je doodsbang bent dat ze je niet goed genoeg vinden. Dat bevestigt alleen maar wat je van jezelf denkt. Je vindt jezelf niet goed genoeg. Hierdoor ben je altijd bezig met wat anderen van je willen. Aanpassen aan de ander doe je automatisch. Of het nu je partner is, je kinderen, je baas of je vriendin is, het maakt je niet uit je past je aan. Je hebt er alles voor over om ervoor te zorgen dat ze je leuk, lief, aardig en goed vinden. Je cijfert jezelf compleet weg voor de ander.

Wie is Mariska Kerkdijk?

Wanneer ga je het anders doen?

Hoelang blijf je jouw angsten en emoties als een strandbal onder water drukken? Tot het echt niet meer gaat? Wat is ervoor nodig zodat je stopt met je altijd maar aan passen en ervoor zorgen dat je geen fouten maakt. Totdat je met een Burn-out thuis zit? Gaat het dan als vanzelf veranderen? Of word je op een dag wakker en is dan alles anders zonder dat je er iets voor hebt gedaan? Of wacht je op het moment dat je weet wat je moet doen:

Om niet langer bang te zijn om fouten te maken;
Niet overal de controle over wilt hebben;
Het je niet meer uitmaakt dat je ander teleurstelt als je voor jezelf kiest;
En dat je naar jezelf in de spiegel kan kijken en hardop zegt: ik ben goed zoals ik ben en ik hou van mezelf zoals ik ben?

Dit gaat niet vanzelf goed komen

Ik kan je verklappen dat dit niet vanzelf goed gaat komen. Een Burn-out gaat er niet voor zorgen dat alles anders wordt en afwachten of er iets gaat veranderen lost de problemen die je hebt ook niet op. Als je blijft doorgaan zoals je nu doet wordt het alleen maar erger. En wil je dat? De rest van je leven dat doen wat je denkt dat anderen van je verwachten zodat je ze je misschien wel leuk, lief, aardig en/of goed vinden?

Dicht bij jezelf blijven

Hoe zou het voor je zijn om te gaan ontdekken hoe het is om te voelen dat je goed genoeg bent. Om dicht bij jezelf te blijven zonder bang te zijn dat anderen je dan niet leuk of aardig vinden. Te ervaren dat je niet overal verantwoordelijk voor hoeft te zijn en de controle over moet hebben. Zonder bang te zijn om fouten te maken. Dat je vanuit vertrouwen in jezelf keuzes maakt en in de spiegel kan kijken en hardop tegen jezelf kan zeggen: ik hou van mezelf?

Dat kan! Wil je ontdekken hoe? Druk dan op de knop en ontdek meer.

Ontdek hoe het kan! Klik hier

Ilse, 34 jaar over Mariska Kerkdijk

“Trots ben ik op mijzelf omdat dit is wat ik graag wilde, deze weg wil ik bewandelen. Voor mijzelf kiezen, iets minder perfectionistisch, af en toe fouten maken en vooral nee durven zeggen. Met de fijne steun van Mariska, het relativeren en de behandelingen ben ik een mooie stap verder.

Ik heb geleerd om bewust voor mijzelf te kunnen kiezen zonder het gevoel te hebben daarmee anderen teleur te stellen. Ik ben een stuk gelukkiger.”

Eveline, 38 jaar over Mariska Kerkdijk

“Het traject met Mariska heeft me heel veel opgeleverd. Ik voel me dichterbij mezelf, ik houd meer van mezelf en weet beter wat ik waard ben. Het verleden heeft me gevormd maar daar heb ik mijn weg in gevonden.

Ik heb meer zicht op wanneer oude patronen in werking treden en kan daardoor nu bewust kiezen of ik dat toelaat of niet, ik kan beter blijven staan voor wat ik wil en wat ik nodig heb omdat ik beter voel wat ik waard ben. Ik heb geleerd mezelf meer lief te hebben en meer te luisteren naar mijn lijf en de seintjes die het me geeft. Ik ga met vertrouwen mijn toekomst tegemoet en weet dat wat er ook op mijn pad komt ik het aan kan.”