Herken jij dit?

Je hebt de lat voor jezelf (en stiekem ook voor je omgeving) torenhoog liggen en verwacht niets meer dan perfectie van jezelf. Zolang als jij je kan herinneren werk je heel hard om het beste uit jezelf te halen. Je bent zo kritisch op jezelf dat je bij alles wat je doet overal je eigen fouten ziet. Je weet dat dit perfectionisme je ook vreselijk in de weg kan zitten. Bij alles wat je doet vraag je jezelf af of je hier wel goed genoeg voor bent.

Door je angst om fouten te maken heb je het liefst alles zelf in de hand. Hierdoor neem je te veel taken op je waardoor je geen tijd en energie meer overhoudt om echt iets voor jezelf te kunnen doen. Je slaat hierin ook wel een beetje door en zegt tegenwoordig tegen alles en iedereen ja. Ook als je er echt geen tijd en energie voor hebt.

De werkdruk en het zorgen voor je gezin nemen steeds verder toe terwijl je eigenlijk heel graag tijd en energie voor jezelf wilt hebben. Zodat je ruimte en tijd over hebt om dingen te gaan doen waar je gelukkig van wordt.

Je verlangt naar het moment dat het je niet meer uitmaakt wanneer je een fout maakt. En dat je van jezelf weet dat het goed genoeg is omdat jij je best hebt gedaan. Je hebt alleen geen flauw idee hoe je dit voor elkaar moet gaan krijgen. Wat je wel weet is wat niet werkt, nog harder je best doen en werken. Daarmee gaat het in ieder geval niet meer lukken.