-Soms zijn er zaken die je gewoon moet doen-
Deze feedback kreeg ik op mijn blogs van de afgelopen tijd. In plaats van naast me neer leggen heb ik deze opgepakt en doorgevraagd. Hoezo dat? Ze vertelde me dat ik niet schrijf over de situaties dat het gewoon niet ander kan. Dan moet je dingen, dat is nu eenmaal het leven. Dat moest ik niet vergeten.
Iedereen die mij inmiddels een beetje kent weet dat ik allergisch ben voor je moet. Behalve als ik naar de WC moet. Dat wil alleen niet zeggen dat ik mij er niet van bewust ben dat er soms situaties zijn die je aandacht, tijd en energie nodig hebben waar jezelf niet voor gekozen hebt. Toch heb je zelfs in die situaties nog een keuze, je doet het wel of je doet het niet. Dat is echt helemaal aan jou. Zeg je: “Ja, dat doe ik of nee, dat doe ik niet?”.
Omdat jij het wilt
Dat was makkelijker gezegd dan gegaan kreeg ik terug. Want als je moeder, kinderen of werk erom vraagt dan moet je gewoon. Ho! Dat is hoe zij er tegen kijkt. Haar plichtsbesef is groot en dat is prima. Wanneer het voor jou belangrijk genoeg is dan is de ja, ik doe het geen enkel probleem. Komt de ja, ik doe het wel, omdat je anders geen goede dochter, een slechte moeder of een werkneemster bent die niet goed genoeg is dan doe je het dus niet omdat jij dit wilt. Dan doe jij wat je denkt dat de ander van jou verwacht.
Stel je even voor dat je inmiddels al goed door hebt hoe het werkt om nee te zeggen wanneer het niet van jou is. En de situatie doet zich voor dat er bij jou om hulp wordt gevraagd. Bij het idee dat je het gaat doen weet je al dat het niet oké is. Zeg je dan glashard tegen de ander: “zoek het lekker uit ik doe dit niet voor jou”. Of spring je op en doe je het wel even? Er is ook een gulle middenweg en die heet overleggen met elkaar. Je vraagt wat de ander nodig heeft van jou en wat hij of zij zelf kan doen. Dat heet in het vakjargon uit de “Dramadriehoek” stappen.
Verantwoordelijkheid
De ander is het slachtoffer en vind dat jij de hulpverlener moet zijn. Dan kan je de adviseur gaan uithangen en vertellen wat ze zelf zouden moeten doen en waarom dan wel niet. Of gewoon weer de eeuwig hulpverlener gaan uithangen, dat is ook een optie.
Of je vraagt wat heb je nodig? En dan neem je de beslissing of, wat en hoe je de ander helpt. Dan neem je de controle over als het gaat over wat jij doet en dans je niet naar de pijpen van de ander. Waardoor het geen moeten meer is maar een doen waarin je zelf de keuzes kan en mag maken. De ander is en blijft verantwoordelijk voor zijn of haar probleem. En ik weet natuurlijk heus wel dat de kinderen op zaterdagochtend niet zelf naar de zwemles kunnen. Daar ligt een verantwoordelijkheid voor jou. Wat je wel kan doen is het zo aangenaam mogelijk maken voor jezelf. Ik nam het uurtje altijd de tijd voor een boek dat ik nog wilde lezen. Lekker warm en klef in de kantine met een koud glas drinken. Bijna net zo goed als een tropisch eiland in de zon. Om het geluid te dempen vanuit het zwembad, muziekje in mijn oren.
Op je werk zijn er taken die gedaan moeten worden. Net zo als naar de WC gaan. Daarvoor krijg je van werkgever een keer per maand een tegenprestatie terug. Dit maakt dat wat je moet doen een reden heeft. In plaats van er tegen te vechten, beweeg je mee en dit kost minder energie. Wat niet hoeft is het takenpakket van de collega erbij te nemen. Dat is niet jouw verantwoordelijkheid en niet voor beloond aan het einde van de maand.
Dwang
Nog een keer, wanneer je van alles moet van jezelf gaat de lol er heel snel af. Dat komt omdat het een dwang is die jezelf oplegt. Ik moet dit doen anders dan ben ik geen goede dochter, geen verantwoordelijke werkneemster een zeker niet een liefdevolle moeder. Zolang je dat geloofd zeg je tegen heel veel ja omdat je vind dat jij dat moet doen. Dan is er geen ruimte om te zeggen dat je het doet omdat je van de ander houdt of omdat je er iets voor terug krijgt. Als je ja zegt omdat je bang bent de ander teleur te stellen of niet goed te genoeg te zijn kost het je tijd, energie en ruimte. Dit haal je nooit meer terug, ook niet met harder je best doen en nog iets meer geven van jezelf. Hierdoor komt er steeds minder tijd, energie en ruimte voor jezelf. De vraag is hoe lang hou jij dit vol?
Leer zwemmen
Ga nee zeggen tegen zaken die niet van jou zijn, dingen die je niet hoeft te doen en taken die een ander prima zelf kan doen. En leer delegeren, leer dat jij niet onmisbaar bent en dat zaken ook echt wel doorgaan als jij het niet regelt of doet. Misschien niet zoals je het zo willen of met gemopper omdat je het niet wil doen. Dat is oké en maakt jou niet minder goed genoeg dan je bent. Durf op jezelf te vertrouwen en gun jezelf de tijd, ruimte en energie. Jij verdient het!
Het is net als leren zwemmen, wanneer je voor het eerst het water in gaat zonder bandjes en plankje gaat je kopje onder. Dat heeft tijd, doorzettingsvermogen en oefenen nodig. Je zal merken dat het steeds makkelijker gaat en de zwembandjes vanzelf verdwijnen.
