Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat je op een dag van alles moet en er maar weinig ruimte overblijft voor wat je wilt doen. Maar wat als dat moeten doorslaat in to do-lijstjes die langer zijn dan de uren in een dag. Dat er op die lijst zaken staan die echt moeten en zaken die eigenlijk niet van jou zijn maar je wel doet. Gewoon omdat je vindt dat je nu eenmaal verantwoordelijk bent voor alles en iedereen. Niemand anders gaat het doen, dus offer jij jezelf op en doet het “gewoon”. Ook al wordt je er niet gelukkig van en wil je het diep in je hart helemaal niet doen.
Je kan toch niet je kinderen in de regen laten fietsen en zelf met de auto naar je werk gaan? Dan ben je toch geen goede moeder? Op je werk wil je ook graag laten zien dat je het kan, en dat doe je door 110 procent van jezelf te geven. Kom je thuis dan heb je de boodschappen gedaan en ga je direct door met koken. Het is bij jou thuis altijd een culinair feestje en de bordjes gaan leeg zonder te zeuren. Niet? Dacht ik al. Bij mij thuis roep ik altijd: “het eten is klaar, komen jullie zeuren?”
Rust in je hoofd
Het meeste vervelende is wel dat je lijf zo moe is, dat je klachten en pijntjes hebt die niet meer overgaan. Je hoofd loopt over van alles wat je van jezelf moet. Hoe heerlijk zou het zijn om rust te hebben in je hoofd, om een lijf te hebben wat niet constant protesteert bij alles wat je doet en dat je humeur weer boven nul komt. Gewoon omdat je meer tijd voor jezelf neemt, beter voor jezelf zorgt, meer kiest wat je nu echt wil en dat alles doet zonder schuldgevoel. Lekker lijkt mij, ik zeg doen.
Hard werken
Ik hoor je zeggen: “dat klinkt makkelijker dan het is, dat weet je toch wel?” Zeker weet ik dat, ik ben geweest waar jij nu zit. In de eeuwige ik moet alles goed doen stand. Het liefst ook nog zonder een fout te maken. En dat kreeg ik voor elkaar door hard te werken, maar ook door hard mezelf te negeren en door te lopen. Ook als ik barstende hoofdpijn had, en niet meer recht uit mijn ogen kon kijken van de pijn. Zelfs dan ging ik door met alles wat ik nog moest doen. Om maar niet anderen teleur te stellen. Dat had ik namelijk al genoeg gedaan in mijn leven. Totdat mijn leven in elkaar stortte omdat ik de controle er niet meer over had. Spoiler! Je hebt over maar weinig zaken echt de controle, behalve hoe jij er mee omgaat.
Voelen via mijn lijf
Het roer moest om, maar hoe dan? Ik kan niet mediteren daar word ik niet rustiger van. Wie mij kent weet ook dat ik moet bewegen. Via, via kwam ik bij een Kinesioloog terecht. Die dame liet mij voelen via mijn lijf wat er nodig was om het roer om te gooien. Wat ik mocht loslaten, wat ik mocht houden en wat ik nog even mocht bewaren. Daarbij hielp zij mijn lijf om te herstellen waardoor de klachten verdwenen en energie en ruimte terugkwam. Maar ook het besef dat ik de allerbelangrijkste persoon in mijn leven ben. Als ik niet goed voor mezelf zorg, niet kies voor dat wat belangrijk is voor mij, ik dan niet kan zorgen voor de mensen die belangrijk zijn voor mij. Maar ook niet dat kan doen wat belangrijk is voor mij. Door het roer op te gooien heb ik iets heel kostbaars teruggekregen: “Vrijheid”. De vrijheid om mijn leven te leven zoals ik dat wil. Zonder me daarbij druk te maken over meningen die er niet toe doen en zonder schuldgevoel dat ik het zo doe.
Voordat ik op dit punt van vrijheid was ben ik al begonnen aan mijn studie tot Kinesioloog. Door mij studie en verder verdieping heb ik ontdekt dat mijn passie ligt in het in beweging brengen van de ander. Zodat jij ook jouw pad kan gaan lopen naar vrijheid. Met deze blog hoop ik dat ik jou kan inspireren om jouw pad te gaan lopen!
