Wanneer je doet wat ander van jouw verwachten is als een bal onder water houden, het kost energie om dat te doen. Het heeft je ooit geholpen om te doen wat er van je verwacht werd, dit kan je in je leven nu soms behoorlijk dwars zitten.
Wat zou er gebeuren als je hier verandering in zou brengen? Dat doen wat ander van je verwacht heeft je al veel gebracht in je leven. Daar mag je dan ook dankbaar voor zijn. Het heeft je beschermd tegen pijn en teleurstelling. Wat je wel weet is dat de aanpak “doen wat iedereen van je verwacht” niet meer werkt. Het veranderen is moeilijk, het is soms echt vechten, zelfs als je weet dat veranderen je carrière, je relatie of je gezondheid goed zou doen. Je wilt wel veranderen, het gevecht is soms gewoon te zwaar. Gewoon toegeven en doen wat de ander van je verwacht is gewoon makkelijker.
Dwarsbomen
De gewoonte “doen wat de ander van je verwacht” zal zich niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Het zal er alles aan doen om de veranderingen die jij wilt te dwarsbomen. Het doet er alles aan om te laten zien dat je er niet zonder kan. Vind je het gek, je doet het waarschijnlijk al zolang jij je kan herinneren. Het voelt zich mega teleurgesteld dat jij het dumpt. De natuurlijke reactie is om zich daar met alles in zich tegen te verzetten. Met als allerbelangrijkste argument: “wat zou er gaan gebeuren als je er niet meer naar luistert?” Volgens de gewoonte “doen wat de ander van je verwacht” alleen maar narigheid. Er zal niemand meer zijn die jou leuk, lief, aardig of goed vindt. Je zal gaan falen!
-De gewoonte is doodsbang voor de verandering en wil dat alles bij het oude blijft-
Negeren
Je kan de gewoonte ook gaan negeren. In een doosje stoppen en in een hoek zetten, net doen of het er niet is. Dit lijkt een goede oplossing maar is het niet. Door dit te doen kost het meer energie dan de gewoonte “doen wat de ander van je verwacht” zijn heerlijk gang te laten gaan. Of je gaat de gewoonte vervangen door de tegenovergestelde gewoonte. De “ik doe alleen nog maar waar ik zin heb”. Waardoor de balans te veel doorslaat naar de andere kant. Dan weet je zeker dat niemand je meer leuk, lief, aardig of goed vindt. De kunst is om het beste van beide gewoontes samen te voegen.
Goede voornemen
Wat je ook vaak ziet gebeuren is het goede voornemen. Je begint vol goede moed en de eerste twee weken gaat het best aardig. Het lukt je om niet altijd maar te doen wat je denkt dat ervan verwacht wordt. Tot er druk op de ketel komt, er wordt veel van je gevraagd en je schiet ineens weer in de gewoonte “doen wat een ander van verwacht”. Al die moeite om te veranderen was voor niets.
Het roer om
Heel soms gebeurt het dat je vandaag bedenkt dat het klaar is met iedereen het naar de zin maken en dat het echt anders moet. Het roer gaat om en je gaat keuzes maken die bij jou passen. Doen waar je gelukkig van wordt en leven vol vertrouwen omdat je weet dat je leuk, lief, aardig en goed genoeg bent. Dit gebeurt omdat de gewoonte doodmoe is geworden. Het is helemaal klaar met zichzelf en wil rust. De gewoonte is blij dat het de ruimte krijgt om te kiezen wat het wil en vooral wat het niet wil. Dat betekent dat er balans is tussen de behoefte van de ander en die van jezelf.
Wat wil ik?
Goed nieuws! Jij bent de CEO van jouw gewoontes en draag alle verantwoordelijkheid. Als CEO mag je kiezen welke je inzet en daarvoor is belangrijk dat je luistert naar alle behoeften die je in je hebt. Wat heb ik nodig? Wat wil ik geven? Wat kan ik? Wat kan ik niet? En Wil ik dit nu echt? Heb ik dit nodig? Moet ik hier iets mee? Is dit van mij?
Allemaal vragen om een gedegen besluit te nemen en dat doen wat je vindt dat goed is. Zodat je vanuit vertrouwen kan leven en beslissingen nemen. Omdat je weet dat je leuk, lief, aardig en goed genoeg bent. Ook als je besluit om de ander niet te geven wat hij of zij wil. Omdat het niet is wat je nu echt wilt, het niet nodig hebt, het niet van jou is en je er niks mee hoeft.
