Wie mij kent weet dat ik meer van het terras ben dan van een museumbezoek. Toch stond ik afgelopen week in museum De Valkhof – Kam in Nijmegen. Om te netwerken. Want dat hoort nu eenmaal bij ondernemer zijn. Dan wil ik hier meteen bekennen dat dit voor mij geen feestje is, tussen andere ambitieuze, vaak hoogopgeleide vrouwen mezelf verkopen. Wie luistert er nou naar mij? En wie ziet mij staan? Om maar twee beperkende gedachten te noemen.
Laten zien wie je bent
Met samengeknepen billen ging ik aan het begin van de avond richting Nijmegen. Eenmaal binnen werd ik meteen opgevangen door vrouwen die al veel langer dan ik in dit netwerk rondlopen. Hoe heet je? Waar kom je vandaan? En wat doe je? Geen ontkomen meer aan, met de billen bloot en gaan. Daar stond ik te vertellen over mijn bedrijf, mijn drive en mijn passie. Mooi, had ik dat in ieder geval gehad, zo tijdens de inloop. Maar nee hoor. Verrassing! Wil je even gaan staan en jezelf voorstellen? Wie ben je, wat doe je, wat wil je in deze club komen halen en wat ga je ons brengen?
Was mijn verhaal strak en gelikt? Nee, helemaal niet. Wat ik heb gedaan: diep ademhalen, mijn spieren ontspannen en gaan vertellen. Gewoon zoals ik altijd ben, want dan ben ik op mijn best. Nieuwsgierige ogen en nieuwsgierige vragen waren wat ik terugkreeg. Dat komt niet vanzelf, dat krijg je alleen als je bereid bent jezelf kwetsbaar op te stellen. Met andere woorden laten zien wie je bent. Je niet schamen maar staan voor wat je waard bent. Ook als je onder de indruk bent van een ander. En ik was onder de indruk van een aantal dames. Petje af voor wat ze bereikt hebben!
Op je best zijn, gewoon als jezelf
Hoe heerlijk is het dan om te horen dat ze met dezelfde zaken worstelen als ik. Kinderen, werk, huishouden, tijd voor jezelf inplannen. En wat nog een geruststelling is, ook daar heb je vrouwen die het een uitdaging vinden om dicht bij zichzelf te blijven. Door hoeveel hoepels moet ik nog springen om te krijgen wat mijn mannelijk collega voor elkaar heeft gekregen? Ben ik nog wel gelukkig met wat ik doe? Wil ik dit de rest van mijn werkende leven blijven doen? Daar ontstaat voor mij het gesprek en kan ik mijn drive en passie delen. Daar kan ik vertellen hoe ik het doe, wat mijn visie op het verhaal is en hoe ik in de wedstrijd sta. Dan ben ik op mijn best, gewoon als mezelf.
We zijn allemaal mens
Je krijgt wat je waard bent als je er ook echt voor staat. Niet op beknibbelen maar er gaan staan en er zijn. Meer hoef je niet doen, dan stroomt de energie vanzelf, ook als het zweet je in de bilnaad staat. Niet bang zijn om te laten zien wie je bent. Want hoe je het ook wendt of keert, in de kern zijn we allemaal mens. In het geval van deze avond was de gemene deler vrouw zijn. En daar zit de connectie met de ander.
“Er is een verwantschap tussen groeipatronen in de natuur en ons lichaam. De natuur weerspiegelt de vorm van de mens. Toont ons wat wij zijn. Wij zijn natuur. We niet belangrijker dan een boomblaadje. Ook al denken we dat wij daarboven staan.” – Giuseppe Penone –
Dit staat op de muur in het museum. Als je dit in gedachten houdt bij alles wat je doet dan is er evenwicht. Je bent niet meer, maar ook niet minder dan de ander. Je bent wie je bent en dat is goed genoeg.
Uit je comfortzone stappen
Wat ik geleerd heb van een avondje museumbezoek? Dat je soms uit je comfortzone moet stappen. Om te ontdekken dat je in een vreemde omgeving geaccepteerd kunt worden door jezelf te zijn. Maakt dit dat het minder spannend is? Nee, dat niet. Wat het wel brengt is vertrouwen in jezelf en je eigen wijsheid.
Wanneer stap jij uit jouw comfortzone?
