Families er zit altijd wel iemand vreemd in elke familie. Of het nu de aangetrouwde oom is die net iets te amicaal is of een nicht die net iets te flamboyant is voor de smaak van je moeder, een broer waar weinig tot geen contact meer mee is. Elke familie heeft wel wat.
Wateren van rust
Zo ook in mijn familie en dat heb ik lang geleden al losgelaten. Het ging gewoon niet langer. Waardoor dat kwam, door mezelf. Ik heb ervoor gekozen om helemaal geen contact meer te hebben met mijn familie. De opa’s en oma’s zijn inmiddels vertrokken naar de wateren van rust. Die wateren vind je terug in psalm 23 mocht je het willen opzoeken. De relatie tussen mijn ouders en mij is te ingewikkeld, de verschillen zijn te groot en onze levens te verschillend. De keuze om geen contact meer te hebben heeft voor mij heel veel rust gebracht. Het neemt niet weg dat ik nog steeds onderdeel uitmaak van mijn familie.
Lijntjes
Daar wordt het interessant, ook al is er geen fysiek contact meer er liggen wel lijntjes. Die lijntjes gaan verder dan alleen met mijn ouders. Er zitten ook grootouders, overgrootouders, betovergrootouders, bet-betovergrootouders en ga zo maar door tot aan adem en eva. Daarnaast staat er ook een zus die meedoet in de lijntjes. En niet te vergeten mijn eigen partner en dochter en zoon.
De meest directe invloed voel je vanuit je ouders en naar je kinderen. Als je op de goede plek staat in het grote geheel. Vaak zie je dat je doordat je als kind in een bepaalde rol gedwongen bent niet op de voor jou juiste plek bent beland. En dit gaat schuren in je leven. Je leeft niet je eigenleven maar dat wat onvrijwillig meeneemt vanuit je lijn.
Doorgeven
In het meest perfecte geval geven jouw ouders aan jou en jij geeft aan je kinderen en iedereen in de lijn kijkt tegen de kont van de ander. Om te kunnen overleven tijdens stress gebeurt het nogal eens dat de verantwoordelijkheid wordt doorgeschoven naar de kinderen. In hele zware stresssituaties, denk aan oorlogstrauma’s, zie je dat er meerdere keren wordt doorgeven. En zo kan het zijn dat jij met een trauma van een oma rondloopt.
Ik kom uit de generatie “eer uw vader en uw moeder”. Dat wordt door de generatie vader en moeder vertaald naar je moet doen wat wij zeggen en altijd voor ons klaar staan want wij zijn jouw ouders. Nou pa en ma ik ben inmiddels ook volwassen, waarvoor ik jullie dankbaar ben, maar dat eren dat gaat anders. Ik behandel je met respect net zoals ik dat bij ieder ander zou doen. Maar ik dans niet langer naar jullie pijpen omdat het zo heurt. Ik kan je verklappen mijn opa was een tikkie strakker in de leer en zijn wil was wet, ook toen mijn moeder al dik in de 40 was. Trok ik mij als kleindochter weinig van aan en had er ook geen last van. Mijn moeder wel, en dat vertaalt zich door. Zij legde het bij mij en mijn zus neer. Beide zijn wij daar anders mee omgegaan. Ik heb echt van alles gedaan om onder het juk uit te komen. Van mega braaf tot mega niet braaf. Uiteindelijk heb ik via een systeemopstelling het teruggegeven aan mijn moeder. Daarmee viel er een oude last van mijn schouders.
Teruggeven
Jij bent mijn moeder, dit probleem is van jou, ik draag niet langer jouw last, ik ben jouw dochter. En ik heb me omgedraaid met mijn kont naar haar toe. Waardoor ik het moeten presteren om te laten zien aan mijn vader dat ik het wel kan als meisje teruggegeven heb aan degene van wie het probleem daadwerkelijk is, mijn moeder. Doordat ik met mijn neus naar de toekomst sta en niet langer over mijn schouder kijk naar dat wat is geweest kan ik mijn dochter en zoon geven wat ze nodig hebben. Zonder dat ik mijn ballast bij hen dump.
Ik sta precies waar ik moet staan in mijn lijn. Voor mijn ouders, naast mijn jongere zus met mijn partner en voor mij zie ik de konten van mijn kinderen. Dat geeft rust. Of ik ooit nog in contact ga komen met mijn ouders, dat weet ik niet. Ik ben geen waarzegster met een glazen bol. Voor nu is er rust in mijn systeem en daar doe ik het voor.
